É unha historia triste e conmovedora que fai que nos plantexemos unha reflexión sobre como o uso/maluso das relixións e os fundamentalismos poden desgrazar a vida das persoas, como converter ás persoas e aos países en realidades sen futuro e as veces mesmo sen esperanza. (Todo o contrario do que inicialmente parece que eran para o que xurdiron...)
21/12/08
PERSÉPOLIS
É unha historia triste e conmovedora que fai que nos plantexemos unha reflexión sobre como o uso/maluso das relixións e os fundamentalismos poden desgrazar a vida das persoas, como converter ás persoas e aos países en realidades sen futuro e as veces mesmo sen esperanza. (Todo o contrario do que inicialmente parece que eran para o que xurdiron...)
19/12/08
MUSCHA
Josef quere que todo siga como antes, non sabe por que, pero os demáis o tratan tan mal que nunca volverá a ser un neno feliz.
A persecución dos diferentes... é algo do pasado? Aprendimos algo dos horrores do pasado?
Muscha de Anja Tuckermann está en biblioarzúa
17/12/08
O mundo das drogas por Tamara 2º Bach
Esta obra é un colaxe feito en papel Guarro e é figurativo.
Trátase dun laberinto feito con cortes de revista.O cor do laberinto é de cor negro mentras que o fondo é de cor vermello. Abaixo do laberinto hay unha frase escrita, cada palabra que conten está feita con letras de revistas de cor brancas.As frases non son todas do mesmo tamaño.
É unha obra coa cal quero representar o mundo en que vive unha persoa adicta a calquer tipo de droga, un mundo que si entras será moi difícil que saias o igual que un laberinto, pois estará sempre chea de obstáculos, de camiños sen saída. Quérese chamar a atención con cores como o vermello de fondo e o negro como representación dos camiños do laberinto, uns camiños oscuros. Aparece unha frase con maior tamaño para sobresaír o tema principal que é ese non as drogas.
16/12/08
O VALOR DA FORZA por Miguel Conde
Un campo de batalla na que se suman elementos que favorecen a destrucción. O chan manchado de sangue. O signo "+" esta feito con tiritas.Hai unha valla de arame de espiños. Noutra parte un fondo oscuro no que destaca unha gran negra cunha granada en forma de corazón. O título da obra chorrea sangue que acumúlase no fondo formando un mar...
A obra representa unha suma de elementos destructivos que so levan...a nada, a un mar de sangue.
A man negra representa o poder, pero o poder mal utilizado: a tiranía.A granada en forma de corazón nos fala da utilización das persoas como simples elementos para la guerra.
15/12/08
Autismo e o valor do amor dun avó
As persoas con trastornos de espectro autista mostran distintos tipos de síntomas: interacción social limitada, problemas coa comunicación verbal e non verbal...
As características do autismo polo xeral aparecen durante os primeiros tres anos da nenez e continúan ao longo de toda a vida. Aínda que non existe unha "cura", o coidado apropiado pode promover un desenvolvemento relativamente normal. As persoas con autismo teñen unha esperanza de vida normal.
Esta finde estivo en Santiago John LeSieur, un canadiense que inventou o Zac-Browser, un navegador pensando en Zackary, o seu neto, un neno que presenta un autismo moi severo, (nas súas propias palabras), que tras asistir ao cole puxéronlle diante dun ordenador que o único que provocaba nel era agresividade ao non poder controlalo. Desa primeira versión John LeSieur atopou que o tranquilizaba e que podía acadar o resultado que buscaba.Hoxe hai unha segunda versión en marcha que ¡¡¡¡¡¡¡alucinade!!!!!!! é gratuíta: É PARA TODO O MUNDO, e eu descubrín que non é algo exclusivo para estes nenos, senon que calquera pode ver que é válida para todos os nenos do mundo. Grazas á colaboración de Iago Seara témola en castelán, e dentro dunhas poucas semanas contaremos cunha nova e revolucionaria versión para que cada un poida diseñar os contidos máis adecuados para o seu particular emprego.
Dende aquí invítovos a coñecer un pouco a estas persoas tan descoñecidas para todos e dar as grazas a John LeSieur, Iago Seara, Inés Casal, (que ten un blog precioso cheo de tenrura), a TADEGA e Aumentativa (cunha chea de propostas para educadores/as emoita máis xente) e a Autismo Galicia, da man de Rosa Cela, cordinadora da plataforma tecnolóxica galega, por acercarnos a eles e polo traballo tan estupendo y tan incrible que estan levando a cabo dunha maneira desisnteresada e demostrando que neste mundo onde parece que o único que o move son son cartos aínda existe xente marabillosa que saben ter os pes na terra. E sobre todo dende Arzúa: parabéns John LeSieur!!!
13/12/08
12/12/08
Lembranzas dunha amistad
As veces que saímos con el de marcha foron incribles,ainda non o podemos creer que xa non este.
Sempre o imos recordar como unha persoa alegre,e o pouco tempo que pasamos xuntos,foron momentos moi bos.
SEMPRE TE RECORDAREMOS....!
Os teus compañeiros de 1ª de BACH.
Ó noso compañeiro Andrés (CHOLO)
Xa no está con nós.
Pero sempre o recordaremos por cómo era.
Conocímolo pouco,pero era un chaval estupendo.
Todos, ou casi todos coñecíamos o seu problema, pero creo que ninguén,se esperaba esto. O instituto en poucos minutos quedou invadido pola tristeza e polo seu baleiro.
Ímolo botar en falta porque facía moita compaña,e aínda que sabía da súa enfermidade, sempre estaba contento e feliz. Sempre se abría a todo,escoitabate,e entendíate.
O teu lugar nunca o ocupará ninguén, xa que non creo que coñezamos a ninguén coma ti.
Imos estrañar todos aqueles sorrisos que nos facías sentir nada mais verte.
Sempre nos gastaba bromas, piropeaba, causábanos moita simpatía. Nunca chegamos a coñecelo moito,pero sempre o levaremos no corazón pola boa persoa que era.
Os seus compañeiros de 3ª ESO
11/12/08
9/12/08
Dereitos humanos e relixión
A Declaración Universal de Dereitos Humanos de 1948 establece nos seus artigos 18, 26.2 e 26.3 o seguinte: "Toda persoa ten dereito á liberdade de pensamento, de conciencia e de relixión; este dereito inclúe a liberdade de cambiar de relixión ou de crenza, así como a liberdade de manisfestar a súa relixión ou crenza, individual ou colectivamente, tanto en público como en privado, mediantae o ensino, práctica, culto e a observación".
Pero tamén é verdade que certos Estados, principalmente os máis fanatizados ou radicalizados relixiosamente, usan a relixión como xustificativo para violar sistematicamente os dereitos fundamentais dos habitantes deses estados, e tamén doutros individuos. A violencia e o seu uso, en nome da relixión, levan a un terrorismo que non deixa de constituír unha forma de loita, particularmente obscena, pois as súas víctimas son civís non combatentes.
Xa o sudafricano Premio Nobel da Paz, o arcebispo Desmond Tutu, na súa intervención ante a Comisión da ONU afirmou que "as máis espeluznantes atrocidades foron cometidas e seguen a cometerse en nome da relixión, a pesar do obvio: non hai nin raza, nin relixión superior ou inferior a outra, a relixión non implica o monopolio dun Deus, da bondade, virtude ou da verdade".
Hoxe en día esta realidade entre dereitos humanos e relixión segue a estar en plena actualidade: a traxedia nos territorios Palestinos-Israelies, a destrución das estatuas de Buda polos talibans de Afganistan, as guerras relixiosas en Irlanda, o islamismo exacerbado de moitos países, a exclusión dos pobos indíxenas en todo o mundo..... Todo esto confírmanos que a reconcialización aínda está moi lonxe e que ante o fenómeno crecente da intolerancia relixiosa e outras formas de masacre dos dereitos humanos debemos, máis que nunca, continuar a que se escoite a voz dos máis débiles e non fomentar nin apoiar ningún tipo de intolerancia (de ningúen para con ningúen).
10 de novembro día Internacional dos Dereitos Humanos
5/12/08
Mitos anteriores a la historia
1/12/08
Templos de Rusia
A relixión que predomina en Rusia é a Ortodoxa Rusa (¡arredor de 135 millóns de fieis!!!!). A seguinte relixión predominante en Rusia é o Islam. Outras relixións inclúen aos Protestantes, Xudeus, católicos e budistas.
Un dos efectos da transición democrática en Rusia foi a emerxencia dunha antiga hostilidade entre a Igrexa ortodoxa e a católica, que por primeira vez na historia aspirou a gozar de liberdade pastoral no país euroasiatico.
30/11/08
A historia dos números árabes...
"Europa era un lugar sin números, aunque con muchas letras. Sus habitantes no sabían cuantas, puesto que carecían de números para contarlas. Tampoco sabían el número de piernas ni de ojos, ni de brazos, ni de dedos que tenían. En las escuelas, cuando los profesores preguntaban a los niños cuántos dedos tenían, ellos decían:
-Varios.
-¿Y cuántos dientes?
-Varios.
¿Y cuántos ojos teneis en el pecho?
-Ninguno.
Sólo sabían decir "varios" y "ninguno". Hacían preguntas absurdas, como las de los ojos o los pelos, para dar la impresión de que sabían contar.
Cuando las madres mandaban a sus hijos a la tienda para hacer recados, si ellos preguntaban cuántas patatas o magdalenas debían comprar, las madres decían:
-Varias.
-¿Y cuántos pulmones de acero?
-Ninguno.
La gente no cumplían años, sin varios años, o ningún siglo. Si en las entrevistas de trabajo te preguntaban cuántos años tenías, la contestación correcta era:
-Varios
-¿Y siglos?
-Ninguno.
Los sabios dijeron a las autoridades que no se podía continuar así, porque para entender la realidad es preciso contarla, o numerarla. Entonces inventaron los números romanos que están hechos de letras mayúsculas. Así la I quería decir uno; la V, cinco; la X diez; la L, cincuenta y la M mil. No es que fuera fácil contar y numerar con números romanos, pero eran mejor que nada.
-Yo tento XXX años.
-Yo quiero V kilos de patatas.
-Pedro me ha quitado VI cromos.
-A mi hijo le han salido XV granos en la cara.
Entre tanto, había en África unos números árabes muy fáciles de entender y muy prácticos para contar y para numerar las cosas, que al enterarse de las dificultades europeas decidieron emigrar en busca de un trabajo aritmético digno. La mayoría de ellos viajaron, por falta de medios, apiñados en pequeñas embarcaciones, llamadas pateras, que con frecuencia naufragaban antes de alcanzar la costa, condenando a los números y númeras árabes a perecer en medio de horribles sufrimientos. Algunas de estas númeras estaban embarazadas y sus hijos jamás verían la luz. Los que lograban alcanzar la costa taenían que huír de los números romanos, que les llamaban extranjeros o moros, despectivamente y los perseguían con leyes y palos. Pero los números árabes estaban convencidos de que eran más útiles que los números romanos y no dejaban de llegar en busca de una vida mejor para si mismos y para sus descendientes.
La población, al ver que era tan fácil contar o numerar con ellos las cosas, empezó a usarlos sin importarle lo que dijeran las leyes.
-Hijo vete a la tienda y compra dos botellas de leche y 3 barras de pan.
-Mi padre ha cumplido 42 años.
-El día tiene 24 horas y el año 365 días.
-Me debes 7 cromos.
-Pues yo tengo 2 ojos en la cara.
Los números romanos comprendieron que su tiempo había pasado y negociaron ser utilizados para la base de los monumentos, donde llevan una vida muy feliz y son muy respetados.
Hoy la mayoría de la gente no sabe que los números que utiliza son árabes. A nadie en su sano juicio se le ocurriría no usarlos porque son extranjeros. Aunque la pregunta correcta es: ¿son de verdad extranjeros? ¿Qué rayos significa ser extranjero?"
... Del libro números pares, impares e idiotas...
28/11/08
LA NIÑA DE LOS TRES NOMBRES
Nun período da nosa historia que aída que non debemos esquecer, si que debemos tentar que non se repita nunca máis, e no medio de todos os horrores cometidos contra os xudeos europeos asistimos á lucecita que nos da a esperanza de que sempre existirán persoas capaces de manter viva esa lume de humanidade pola que merece a pena continuar.
La niña de los tres nombres de Tami Shem-Tov está en Biblioarzua.
E aínda que non é o mesmo facede unha relectura do diario de Anna Frank
25/11/08
Stop !!!
(Vía trafegando ronseis)
(Vía mesturas)
NON A VIOLENCIA EN CALQUERA FORMA OU FORMATO
24/11/08
RUIDOS por Iria Carreira Pazos 2BAch A
Xa non.
Pequenos murmurios
Besbexar e rin.
Son nenos.
Calan
Un home.
Alza a voz.
Berra.
Eacoitanse laios.
Unha muller chora.
Non chores.
Volve a berrar.
Insulta.
"Filla de puta".
Os nenos chaman
"Mamá, mamá".
Un golpe.
Todo cesa.
Choros.
Os nenos soloucan.
Un berro.
O home berra.
Un portazo.
Outra vez silencio.
Non.
Dous nenos choran.
Chaman a sús nai.
Ninguén responde.
Silencio.
23/11/08
A SÍNDROME DE DOWN: INDEPENDENCIA
Pensemos que as persoas con síndrome de Down deben loitar moito máis que os demais por acadar un traballo, pola súa independencia, polo sexo, polo dereito a unha educación non discriminatoria (escoitamos o que lle pasou a unha nai galega coa súa filla nun colexio e da vergonza), por unha boa vellez …
Que pensades vos de... ?
Son persoas discapacitadas? Non é toda a verdade, porque todos somos capaces en maior ou menor medida. E a loita é por poder engadir: capaces coma todos.
Son persoas enfermas? NON. A síndrome de Down non é unha enfermidade, “iso sería como dicir que a miña nai sofre por ser muller” (esta é unha frase dun rapaz coa síndrome de Down, e eu atrévome a engadir que é bastante exacto, mesmo se facemos nunha dobre lectura).
Son persoas dependentes? Pois si, pero non o somos todos tamén dalgunha maneira?: económicamente, na saúde, e que non depende de alguén que lle ame e a quen amar para poder ser feliz?
Eu me/vos interpelo: Que sabemos da síndrome de Down? Pensamos neses rapaces/as como un alumno/a máis, coas súas diferenzas, COMO TODOS, coas súas dificultades de aprendizaxe e de axuda, COMO TODOS, en definitiva coas súas capacidades: COMO TODOS?.
Debemos estar aí para prestarlles o apoio adecuado ás súas necesidades, porque eles queren ser un máis, tamén coas súas diferenzas: exactamente igual que o queremos TODOS.
Que sabemos nós da síndrome de Down?
20/11/08
19/11/08
17/11/08
O SEGREDO DE SOFONISBA
Nun mundo feito, pensado e gobernado polos homes non é posible imaxinar as dificultades polas que tivo que pasar para continuar pintando dunha forma profesional.
Foi pintora na corte de Felipe II, nunca de forma oficial, aínda que viviu nela máis de quince anos, pero o feito de pintar non lle era considerado un traballo, catalogábase como un “pasatempo”, unha excentricidade (“¿ela...? ¿Unha muller que se entretén pintando? Era verdadeiramente insoportable....”). E moitas das súas pinturas nunca foron recoñecidas como tales, senon que lle foron atribuídas ao pintor oficial da corte ou a outros artistas aínda que todos sabían que a gran pintora era ela.
Asistimos tamén a unha particular visión do Vaticano, centro de autoridade por excelencia da época, como un niño de víboras, escenario dos máis variados xogos de poder e influencia.
Se queredes saber máis desta pintora mirade a entrada sobre ela no blog de Iniciarte.
14/11/08
Números pares, impares e idiotas.
13/11/08
Non deixedes de visitar O Segrel....
12/11/08
Los hombres que no amaban a las mujeres
Por certo alguhas "esceas" do libro son desas que poden ferir a sensibilidade máis dura...
Gustoume moito a crítica que vin en Papel en Blanco
9/11/08
MIL SOLES ESPLÉNDIDOS
Parece incrible que detrás estas liñas esteamos falando de Kabul, pero se pensamos que eses soles poden referirse ás súas mulleres poderemos, quizais, entendelo.
Non así entenderemos nunca a crueldade que os homes verten cara ás súas mulleres e case tampouco a capacidade daquelas para resistir humillacións, sometementos, golpes, violacións, malos tratos, odio, desprezo, medos, sufrimentos indicibles e incribles…
Non esquecer: Non as esquezamos nunca, e nos, mulleres (e homes) que vivimos en occidente, mundo imperfecto pero tan bo se o comparamos con outras realidades, recordemos e valoremos as liberdades das que gozamos e esteamos sempre dispostas a combater para que outras mulleres no mundo acaden como mínimo o que queremos para nos mesmas
4/11/08
LA ABADESA. María La Excelenta
Pois é iste o punto de partida da novela da Abadesa do mosteiro da Nosa Señora de Gracia de Madrigal, novela histórica que como noutros libros desta autora nos fai un percorrido por algunha das cidades da nosa xeografía.
31/10/08
Seguindo a estela do ourizo
Si queredes máis visitade TEMPORAS, conta, ademais destas, cousas moi curiosas sobre este pequeno e descoñecido animal. Como di Oki, son tremendamente elegantes, aínda que moi vulnerables.
A ELEGANCIA DO OURIZO
Párome a pensar se si coñezo a algunha persoa que teña a elegancia do ourizo: chea de púas por fóra, unha verdadeira e dura coiraza, pero que no fondo son animaliños solitarios, cos seus medos, e ... tremendamente elegantes.
Tantas veces etiquetamos ás persoas polo papel que desempeñan na nosa sociedade, na nosa vida, pero non somos capaces de recoñecelas, porque non as miramos de verdade.
"- Non me recoñeceu
- É porque non a viron nunca. Eu recoñeceríaa en calquera circunstancia."
Fágome o propósito de ser eu quen pronuncie este última frase, e non a persoa da que falan.
Gozade, é un regalo de libro.
26/10/08
BELEZA NAS BIBLIOTECAS 4
A biblioteca ten unha triple función: é unha biblioteca universitaria que serve as necesidades dos estudantes e persoal académico da Escola Superior, sendo tamén unha biblioteca de investigación de renome internacional, que pon moito material “raro” a disposición de estudiosos de todas partes do mundo. Ademais, proporciona un servizo de información aos departamentos gobernamentais, a organizacións de investigación, industrial e comercial de Irlanda.
BELEZA NAS BIBLIOTECAS 3
23/10/08
BELEZA NAS BIBLIOTECAS 2
22/10/08
Encontros para aprender e pasalo ben
21/10/08
BELEZA NAS BIBLIOTECAS 1
A Real Biblioteca de El Escorial (San Lorenzo do Escorial, Madrid, España), tamén coñecida como a Escurialense ou a Laurentina, é unha gran Biblioteca Renancentista española fundada por Felipe II que se atopa na localidade madrileña de San Lorenzo do Escorial, formando parte do Patrimonio Nacional dende 1875.
Hipatia
15/10/08
A vida na porta da neveira
¿Imaxinas que con 15 anos tiveras que relacionarte coa túa nai a través destas notas amarelas que vos deixárades suxeitas cun imán na porta do frigorífico?
A pesares do cómico que en principio poida parecer esta situación, agáchase un drama - en realidade varios, se che paras a pensalo un pouquiño... -, que moitos de no, temos, tivemos ou tendremos cerca.
Nais (pais), fillas (fillos) e todos en xeral podemos acercarnos a este libro que narra cousas cotiás desta forma de vida frenética na que estados todos inmersos case sen darnos conta.
11/10/08
¡Como cambian los tiempos!.... ¿que te parece?
Discover Various Artists!
10/10/08
La Biblioteca de Alejandría
9/10/08
A biblioteca de Alexandría
Se vos gusta a historia botade unha ollada, ver os catro é un pouco longo, pero creo que vale a pena, aínda que sexa en varias sesións.
6/10/08
Inventando las bibliotecas
1/10/08
Comenzamos o mes adicado á Biblioteca
Vía O segrel do penedo acábome de enterar que resulta que xa temos MES INTERNACIONAL DAS BIBLIOTECAS ESCOLARES, e é curioso como nós sen sabelo xa tiñamos na nosa programación (nove meses nove temas), adicarlle este mes de Outubro ás Bibliotecas en xeral e a nosa en particular. Estas son as nosas propostas:
- Neste mes faremos nas horas de titoría a Formación de Usuarios, que centraremos sobre todo nos cursos de ESO.
- Buscaremos coñecer algunhas bibliotecas en particular, a través do taboleiro da entrada e tamén do blog.Estas bibliotecas serán:
- A nosa pola que pretendemos que pasedes todos durante este mes.
- A biblioteca do Concello.
- A Biblioteca de Alexandría.
- A Biblioteca do Congreso dos EEUU.
- As bibliotecas virtuais (ex.- A Biblioteca Cervantes).
- Bibliotecas que entran pola vista.
- Tamén haberá exposicións de libros que falan de bibliotecas
- O día 24 (venres) haberá sorpresas na biblio, así que animádevos e entrade....¿?
- Nas horas de recreo a biblioteca estará aberta a todos aqueles veciños, pais, nais... que desexen coñecela.
- E na última semana faremos unha sesión de cine na biblioteca para todos aqueles que se apunten.........
Bueno que temos cousas (moitas cousas) que ofrecer e iniciamos o camiño con ilusión, e CONTAMOS CON VÓS.