30/1/13

Exposición sobre o Día da Paz

Dúas ducias de carteis pequeniños nos que se podía ler "paz" traducido a moitos idiomas: ese era o recibimento que se lle facía no noso centro ao Día da Paz. Falamos de Gandhi, de Tolstoi (que foi o seu mentor no tema da proxección política da paz, ou, por mellor decir, da non violencia), de convivencia -e a primeira convivencia comenza na casa; a segunda, no noso centro, onde estudamos e traballamos cada día xuntos. Vimos unha película -desta vez foi Primavera, verán, outono, inverno, que tamén dirixiu o surcoreano Kim Ki-duk, ao igual que a película que viramos no primeiro trimestre. Tamén estivemos a ler algúns textos a propósito nas aulas, proxectándoos na pantaia desde o ordenador. Así, de paso, protexemos a ecoloxía ao non gastarmos papel sen necesidade.

29/1/13

Tolstoi, o mestre de Gandhi

Coincidindo co  centenario da súa  morte,  publicarase o ensaio do escritor ruso que marcou o  pensamento político do revolucionario indio. A edición incluía a correspondencia mantida entre ambos, na que o autor de Guerra y paz o instrúe na doutrina da non violencia. Mañán cúmplense anos da morte de Gandhi.

"Requirir que cese toda aplicación obrigatoria de impostos, así como a abolición de todas as institucións legais e  da  policía e, sobre todo, das institucións militares". Esas eran algunhas das receitas do escritor ruso, pero no só  para un país concreto, senón  para todo o mundo. Tolstoi arremeteu no libro contra a Igrexa, por conciliar violencia e relixión, e o Estado, que só sirve para oprimir á poboación en beneficio de uns poucos. "Nin a banda de malfeitores máis desapiadada é tan terrible como unha organización estatal", escribiu  sen disimulos. Influído polo ensaio de Henry David Thoreau La desobediencia civil, plasmou tamén a súa particular visión sobre a doutrina da non violencia, converténdose en una mestura de filósofo anarcopacifista e ideólogo cristián libertario. "O auténtico cristianismo, a doutrina da resignación, do perdón ás ofensas e ol amor e o Estado con toda a súa pompa, a súa  violencia, as súas  execucións e a súas  guerras son dous conceptos irreconciliables”, escribiu o novelista ruso.
A lectura do libro abriu o pensamento de Gandhi. A correspondencia entre ambos iniciouse o 10 de novembro de 1901. Gandhi escríbelle desde Londres para falarlle sobre a loita dos indios na provincia sudafricana de Transvaal, onde xa se estaba cociñando o experimento sudafricano coñecido posteriormente como “Apartheid”. "A lei do amor deixa de ser válida si se defende pola forza".Gandhi pediulle a Tolstoi que utilizara "a súa su influencia" para popularizar o  movemento de resistencia. "De ter éxito no só sería un triunfo da relixión, o amor y a verdade sobre a irrelixión,o odio y a falsidade, senón que moi probablemente serviría como exemplo para os millóns de seres que viven na India, o para xentes noutras partes do mundo que puidesen estar oprimidas, e que certamente significaría un avance de cara a acabar coa violencia, polo menos na India”, escribe Gandhi sobre unha loita sen cuartel que desafiaba abertamente as leis racistas con actos de desobediencia pacífica reprimidos brutalmente polas autoridades coloniais británicas.  "A súa lectura arreloume. Marcoume para sempre", admitiu Gandhi.

28/1/13

Homenaje a Stefan Zweig

La editorial Acantilado acaba de publicar todas las novelas de Stefan Zweig en un gran volumen de 1500 páginas. El explorador de las pasiones ha ido tomando un lugar de privilegio en el imaginario de diversas generaciones de lectores. Sus novelas, en las que hace muestra de una especial elegancia de estilo, así como de una singular pericia y delicadeza en la descripción de los sentimientos, nos seducen desde las primeras líneas, motivo por el cual han sido enormemente populares. En este volumen se recogen todas ellas, tanto las más extensas como las nouvelles que le dieron gran fama, y que siguen fascinando a sus lectores con la fuerza del primer día.
El volumen contiene: Ardiente secreto, Carta de una desconocida, Los ojos del hermano eterno, Veinticuatro horas en la vida de una mujer, El candelabro enterrado, La impaciencia del corazón, Novela de ajedrez, La embriaguez de la metamorfosis; y las inéditas en Acantilado Miedo, Confusión de sentimientos y Clarissa.
 
Después de leer Veinticuatro horas en la vida de una mujer se constata -con profundo asombro- que han existido hombres en el mundo observadores, conocedores y respetuosos de la mente de una mujer. Demasiado exquisito para estos tiempos de banalidad.