PERSÉPOLIS

Antes de marchar de vacacións de Nadal e dexesarvos a todos un Feliz Aninovo, quería contarvos que pechamos o ano e o mes dedicado ás relixións dende Biblioarzúa, coa proxección da película Persépolis, de indubidable valor humano para o alumnado de Ciclo Superior do noso instituto.

Persépolis é a historia dunha rapaza en Irán dende a revolución islámica ata agora. A historia comeza cando os fundamentalistas toman o poder obrigando ás mulleres a levar veo, encarcelando a miles de persoas e instaurando un réxime de medo. Ela vai vivir ademais do terror do réxime fundamentalista islámico cousas diferentes como a emigración a Europa, o desamor, as miradas de distintas culturas e así poderá comparar co fundamentalismo relixioso do cal escapou. Esta nena é a propia autora do cómic no que está baseada a película.

É unha historia triste e conmovedora que fai que nos plantexemos unha reflexión sobre como o uso/maluso das relixións e os fundamentalismos poden desgrazar a vida das persoas, como converter ás persoas e aos países en realidades sen futuro e as veces mesmo sen esperanza. (Todo o contrario do que inicialmente parece que eran para o que xurdiron...)

En Biblioarzúa, temos a peli e o cómic de Marjane Satrapi.

MUSCHA

Durante o período nazi en alemania, Josef, un neno pequeno sofre humillacións e desprezos por parte dos que ata agora foron os seus compañeiros de clase e de xogos... Non sabe que é, pero hai algo no seu aspecto que é a causa de todo este cambio de actitude...

Josef quere que todo siga como antes, non sabe por que, pero os demáis o tratan tan mal que nunca volverá a ser un neno feliz.

A persecución dos diferentes... é algo do pasado? Aprendimos algo dos horrores do pasado?

Muscha de Anja Tuckermann está en biblioarzúa

O mundo das drogas por Tamara 2º Bach

Esta obra é un colaxe feito en papel Guarro e é figurativo.
Trátase dun laberinto feito con cortes de revista.O cor do laberinto é de cor negro mentras que o fondo é de cor vermello. Abaixo do laberinto hay unha frase escrita, cada palabra que conten está feita con letras de revistas de cor brancas.As frases non son todas do mesmo tamaño.
É unha obra coa cal quero representar o mundo en que vive unha persoa adicta a calquer tipo de droga, un mundo que si entras será moi difícil que saias o igual que un laberinto, pois estará sempre chea de obstáculos, de camiños sen saída. Quérese chamar a atención con cores como o vermello de fondo e o negro como representación dos camiños do laberinto, uns camiños oscuros. Aparece unha frase con maior tamaño para sobresaír o tema principal que é ese non as drogas.

STOP Á CONTAMINACIÓN por Irene 4º A+B

EFECTOS VISUAIS por Arantxa 4º A+B

PERXUDÍCATE por Mª Cruz 4º a+b

Efectos visuais por Sara 4º ESO A

O VALOR DA FORZA por Miguel Conde

Un campo de batalla na que se suman elementos que favorecen a destrucción. O chan manchado de sangue. O signo "+" esta feito con tiritas.Hai unha valla de arame de espiños. Noutra parte un fondo oscuro no que destaca unha gran negra cunha granada en forma de corazón. O título da obra chorrea sangue que acumúlase no fondo formando un mar...
A obra representa unha suma de elementos destructivos que so levan...a nada, a un mar de sangue.
A man negra representa o poder, pero o poder mal utilizado: a tiranía.A granada en forma de corazón nos fala da utilización das persoas como simples elementos para la guerra.

Autismo e o valor do amor dun avó

Sabes que é o autismo? Pois é certo que case non sabemos nada desta desorde do desenvolvemento do cerebro que comeza nos nenos antes dos tres anos de idade e que deteriora a súa comunicación e interacción social causando un comportamento restrinxido e repetitivo.

As persoas con trastornos de espectro autista mostran distintos tipos de síntomas: interacción social limitada, problemas coa comunicación verbal e non verbal...

As características do autismo polo xeral aparecen durante os primeiros tres anos da nenez e continúan ao longo de toda a vida. Aínda que non existe unha "cura", o coidado apropiado pode promover un desenvolvemento relativamente normal. As persoas con autismo teñen unha esperanza de vida normal.

Esta finde estivo en Santiago John LeSieur, un canadiense que inventou o Zac-Browser, un navegador pensando en Zackary, o seu neto, un neno que presenta un autismo moi severo, (nas súas propias palabras), que tras asistir ao cole puxéronlle diante dun ordenador que o único que provocaba nel era agresividade ao non poder controlalo. Desa primeira versión John LeSieur atopou que o tranquilizaba e que podía acadar o resultado que buscaba.Hoxe hai unha segunda versión en marcha que ¡¡¡¡¡¡¡alucinade!!!!!!! é gratuíta: É PARA TODO O MUNDO, e eu descubrín que non é algo exclusivo para estes nenos, senon que calquera pode ver que é válida para todos os nenos do mundo. Grazas á colaboración de Iago Seara témola en castelán, e dentro dunhas poucas semanas contaremos cunha nova e revolucionaria versión para que cada un poida diseñar os contidos máis adecuados para o seu particular emprego.

Dende aquí invítovos a coñecer un pouco a estas persoas tan descoñecidas para todos e dar as grazas a John LeSieur, Iago Seara, Inés Casal, (que ten un blog precioso cheo de tenrura), a TADEGA e Aumentativa (cunha chea de propostas para educadores/as emoita máis xente) e a Autismo Galicia, da man de Rosa Cela, cordinadora da plataforma tecnolóxica galega, por acercarnos a eles e polo traballo tan estupendo y tan incrible que estan levando a cabo dunha maneira desisnteresada e demostrando que neste mundo onde parece que o único que o move son son cartos aínda existe xente marabillosa que saben ter os pes na terra. E sobre todo dende Arzúa: parabéns John LeSieur!!!

Coida a tua vida

Porque a beleza non son corpos bonitos...

A Andrés "In memoriam"

Lembranzas dunha amistad

Practivamente non o coñeciamos,pero as veces que estibemos con él, fixonos rir como nadie,sempre estaba alegre a pesar da sua enfermedad.
As veces que saímos con el de marcha foron incribles,ainda non o podemos creer que xa non este.
Sempre o imos recordar como unha persoa alegre,e o pouco tempo que pasamos xuntos,foron momentos moi bos.
SEMPRE TE RECORDAREMOS....!
Os teus compañeiros de 1ª de BACH.

Ó noso compañeiro Andrés (CHOLO)

O venres nos entregarán as notas a to@s menos ó noso compañeiro Cholo.
Xa no está con nós.
Pero sempre o recordaremos por cómo era.

Conocímolo pouco,pero era un chaval estupendo.
Todos, ou casi todos coñecíamos o seu problema, pero creo que ninguén,se esperaba esto. O instituto en poucos minutos quedou invadido pola tristeza e polo seu baleiro.

Ímolo botar en falta porque facía moita compaña,e aínda que sabía da súa enfermidade, sempre estaba contento e feliz. Sempre se abría a todo,escoitabate,e entendíate.

O teu lugar nunca o ocupará ninguén, xa que non creo que coñezamos a ninguén coma ti.

Imos estrañar todos aqueles sorrisos que nos facías sentir nada mais verte.

Sempre nos gastaba bromas, piropeaba, causábanos moita simpatía. Nunca chegamos a coñecelo moito,pero sempre o levaremos no corazón pola boa persoa que era.


Os seus compañeiros de 3ª ESO

Todos somos iguales en dereitos. Feito por Johnatan C.V. 4ºESO A+B

Non podemos quedar de brazos cruzados feito por Xeila Frdz.Mera 4ºA+B

Dereitos humanos e relixión

A Declaración Universal de Dereitos Humanos de 1948 establece nos seus artigos 18, 26.2 e 26.3 o seguinte: "Toda persoa ten dereito á liberdade de pensamento, de conciencia e de relixión; este dereito inclúe a liberdade de cambiar de relixión ou de crenza, así como a liberdade de manisfestar a súa relixión ou crenza, individual ou colectivamente, tanto en público como en privado, mediantae o ensino, práctica, culto e a observación".

Pero tamén é verdade que certos Estados, principalmente os máis fanatizados ou radicalizados relixiosamente, usan a relixión como xustificativo para violar sistematicamente os dereitos fundamentais dos habitantes deses estados, e tamén doutros individuos. A violencia e o seu uso, en nome da relixión, levan a un terrorismo que non deixa de constituír unha forma de loita, particularmente obscena, pois as súas víctimas son civís non combatentes.

Xa o sudafricano Premio Nobel da Paz, o arcebispo Desmond Tutu, na súa intervención ante a Comisión da ONU afirmou que "as máis espeluznantes atrocidades foron cometidas e seguen a cometerse en nome da relixión, a pesar do obvio: non hai nin raza, nin relixión superior ou inferior a outra, a relixión non implica o monopolio dun Deus, da bondade, virtude ou da verdade".

Hoxe en día esta realidade entre dereitos humanos e relixión segue a estar en plena actualidade: a traxedia nos territorios Palestinos-Israelies, a destrución das estatuas de Buda polos talibans de Afganistan, as guerras relixiosas en Irlanda, o islamismo exacerbado de moitos países, a exclusión dos pobos indíxenas en todo o mundo..... Todo esto confírmanos que a reconcialización aínda está moi lonxe e que ante o fenómeno crecente da intolerancia relixiosa e outras formas de masacre dos dereitos humanos debemos, máis que nunca, continuar a que se escoite a voz dos máis débiles e non fomentar nin apoiar ningún tipo de intolerancia (de ningúen para con ningúen).

10 de novembro día Internacional dos Dereitos Humanos

Mitos anteriores a la historia

El hombre representó primero a la mujer. Si no hubiésemos conservado de los tiempos iniciales de la Prehistoria más que las imágenes esculpidas o modeladas, podríamos creer que los veinticinco primeros milenios del Homo sapiens sapiens estaban poblados sólo de mujeres. Hace unos 25.000 años, con la civilización gravetiense, aparecen las célebres Venus, las primeras esculturas "de pie", todas femeninas. En bajorrelieve o de redondas protuberancias, de marfil o de piedra, estas mujeres no son tan diversas. De Laussel a Grimaldi y Willendorf, del Atlántico al Mar Negro, a lo largo de toda Europa, proceden todas del mismo riguroso esquema de construcción:su estricto código nos indica que se trata de símbolos.

Años más tarde, en el transcurso del IX milenio, aparece en Levante el Neolítico, que se difundirá poco a poco hacia el Norte de África, Asia Central y toda Europa. Tanto en Oriente como en Europa, nos ha dejado esas estatuillas femeninas de piedra o arcilla cocida, cuyas formas no andan muy lejos de las venus paleolíticas y que los arqueólogos llaman "diosas madres" o "diosas de la fecundidad". Estas "diosas madre" nos dan testimonio de un panteón y de una sociedad matriarcal, regidos por un principio femenino. Los arqueólogos de la cuenca mediterránea, imbuidos de civilización griega, invocaban a este respecto ciertos aspectos de la religión griega considerados como los más arcaicos, semejantes a aquellos que revelaban a los iniciados durante los Misterios de Eleusis y que se relacionaban con el culto de Demeter, diosa de las cosechas y de la fertilidad. La llamada "revolución neolítica" se manifestó como una revolución duradera, puesto que en los tiempos históricos las grandes civilizaciones de Oriente cuentan entre sus principales figuras con una Gran Diosa (Istar, Astarté).

Como estamos viendo, primero vino la divinización del principio femenino, al menos como fuente de vida: principio bien presente, tal como hemos dicho, en las religiones orientales, difuminado en los monoteísmos del judaísmo y luego del Islam, que regresa con fuerza en el monoteísmo más pagano del cristianismo. Pero esa será ya otra historia.

Templos de Rusia

Este mes de decembro temos pensado adicalo en Biblioarzúa ás Relixións. Recentemente chegoume unha desas presentacións que son tan chulas e non puiden deixar de mostrárvola co gallo do motivo do mes.

A relixión que predomina en Rusia é a Ortodoxa Rusa (¡arredor de 135 millóns de fieis!!!!). A seguinte relixión predominante en Rusia é o Islam. Outras relixións inclúen aos Protestantes, Xudeus, católicos e budistas.

Un dos efectos da transición democrática en Rusia foi a emerxencia dunha antiga hostilidade entre a Igrexa ortodoxa e a católica, que por primeira vez na historia aspirou a gozar de liberdade pastoral no país euroasiatico.

View SlideShare presentation or Upload your own.