¿Onde están...? Día internacional dos desaparecidos

En 1941 a Alemania nazi dictou o Decreto de Noite e Néboa (Nacht und Nebel-Erlass). O documento autorizaba o traslado secreto de toda persoa contraria ó réxime nos territorios ocupados permitindo "a desaparición dos acusados sen deixar rastro". Este decreto está considerado como o precedente histórico das denomindas "desaparicións forzadas", un crime que viola un amplo conxunto de dereitos humanos e prolonga a dor de víctimas e familiares.

Dende entón miles e miles de persoas en todo o mundo foron víctimas das "desaparicións forzadas". Son ben coñecidas as de Arxentina (8.960 persoas "desaparecidas" segundo a Comisión Nacional, aínda que as estimacións elevan a cifra a 30.000 despois do golpe do 76), Chile (3.197 "desaparecidos" dende 1973 ) e outros países de América Latina como Perú, Uruguay, Paraguay, Honduras, México, El Salvador, Haití, Brasil, Guatemala... Tamén foron habituais en lugares como Arxelia, Bosnia, Marrocos, Irak, Vitnam, Camboya ... España foi incluída en 2003 nos países nos que se denunciaron desaparicións... ETC...

Pero este fenómeno continúa hoxe presente en moitos conflictos de todo o mundo como Sudán, Colombia, Nepal, Pakistan, Rusia, Chechenia, EEUU... no marco da chamada "guerra contra o terror". Só algúns exemplos: A lo menos 1.000 persoas desaparecidas en Sri Lanka dende principios de 2006. 138 sindicalistas desaparecidos entre 1991 e 2006 en Colombia. Entre 3.000 e 5.000 hombres, mulleres e nenos desaparecidos na república rusa dende 1999. En Chechenia síguense rexistrando desaparicións forzadas.
Son centos de miles de persoas as que sufriron e sofren estes pesadelos e que non foron nin son victimas das guerras, senón de políticas deliberadas de represión levadas a cabo por forzas gubernamentais (Fonte Amnistía internacional). Moitos dos desaparecidos morreron e foron enterrados en lugares difíciles de descubrir , outros permanecen en instalacións secretas... De vez en cando descúbrense fosas comúns ou atópanse corpos en lugares insospeitados e ata aquí acuden os familiares ansiosos de atopar os restos dos seus seres queridos, xa que é preciso recordar que as víctimas das desaparacións non son só os propios desaparecidos senón tamén as súas familias e amigos que non saben nada de nada deles... o que agranda o sufrimento.

Pero esto non remata aquí, segundo fontes da ONU, cada vez son máis os países que violan o dereito internacional baixo a excusa de loitar contra o terrorismo. Ademais hai poucos países que posúan instrumentos xudiciais para castigar ós responsables desas desaparicións.

Despois de máis de dúas dédacas de campaña por parte de familiares e organizacións de dereitos humáns, o 20 de decembro de 2006 a Asamblea Xeral da ONU aprobaba a Convención contra as Desaparicións Forzadas que pretende ser un instrumento xurídico internacional que prevendrá ese crime e loitará contra a impunidade dos responsables. No seu artigo 2 defíneas como "o arresto, detención, secuestro ou calquera outra forma de privación de liberdade, levado a cabo por axentes do Estado ou outras persoas con autorización deste, seguido do ocultamento da sorte ou do pararadeiro da persoa".

Co fin de recordar a todas as nacións e gobernos do mundo a realidade dos "Desaparecidos", a Federación Latinoamericana de Asociacións de Familiares de Detidos-Desaparecidos, declarou o 30 de agosto como o Día Internacional dos Desaparecidos. Ese mismo día, en 1977, as Nais da Praza de Maio iniciaban a súa primeir marcha ante a Casa Rosada arxentina para recuperar ós detidos e desaparecidos durante a chamada Guerra Sucia (1976-1983) e promover o enxuizamento dos responsables. Dende entón estas nais marchan cada xoves ó redor da praza para manter vivo o recordo dos desaparecidos e alzarse contra a inxustiza.

Así pois hoxe RECORDAMOS A TODAS ESTAS PERSOAS E DENCUNCIAMOS ANTE A SOCIEDADE QUE ESTA VIOLACIÓN DOS DEREITOS HUMANOS SEGUE A PRACTICARSE CON TOTAL IMPUNIDADE.

¡¡¡Oxalá puidera servir para algo!!!