Aproveitando a celebración da semana pasada vos propoño hoxe este libro da última Premio Nobel de Literatura, Doris Lessing, (por certo esta fotografía dela é preciosa, a min me parece que mostra un pouco a súa "alma") que aínda que non é doado de ler creo que vale a pena que o intentedes (por certo sabiades que hai 11 mulleres Premios Nobel de Literatura fronte a 93 homes?) 
A historia situase nun futuro sórdido e inquietante, onde a barbarie gañou a batalla á civilización e a desintegración
de todo aquilo coñecido é a realidade cotiá.Neste contexto, onde cada ser humano loita por sobrevivir, a protagonista queda a cargo dunha nena que irá crecendo e implicándose nos restos de sociedade que se forma ao seu redor.
A sensación de que a terra se disolve baixo os pes, a irrealidade que se palpa como unha náusea fan que os habitantes desta cidade fantasmal non poidan máis que a farsa de cuspir contra o furacán.
Nunha época salvaxe e desapiadada, onde parece que non quedan sentimentos, piedade, compaixón ou mesmo amor, os protagonistas “botan unha ollada ás forzas que poden salvarlles da destrucción total” e atopan o residuo humano que aínda queda nuns poucos elixidos para formar unha especie de fogar, (seguramente non considerado como tal por algúns extremistas de hoxe en día...), e a pesares da desintegración e os medos que parecen acadalo todo constrúen un lugar de afecto e protección onde regresar uns a outros sempre, en suma: unha familia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario