Un conto matematicamente feminista
de M. Alejandra Barco Tojo, 1º BAC.
ADA LOVELACE:
- Avoiña, contasme unha historia?
- E non hei contar! Pois mira... ti
sabes onde é Londres?
- Si, alí non é onde hai un reloxo
moi grande ao lado dunha noria?
- Moi ben pequena, ahí mesmiño.
Pois corría o ano 1815, era
decembro e faltaban 15 días para nadal. A familia Byron recibía o seu agasallo
de nadal por adiantado. George e Anne estaban moi felices, contentísimos.
Acababa de nacer a súa primeira filla, á que chamarían Augusta Ada. Era unha
nena fermosísima.
A felicidade da familia pouco
durou, pois a nai descubriu as deslealdades do seu marido e marchou coa nena á
casa de seus pais.
Debido á súa posición social,
Augusta Ada recibiu moi boa educación. Era unha nena moi intelixente, destacaba
nas matemáticas.
Un día, cando ela soamente tiña 14
anos caeu enferma de sarampelo, o que fixo que a meniña quedase paralítica.
En vez de tomarse esta situación
como un impedimento, aproveitouna para estudar. Estudar moito.
Ata 3 anos máis tarde non conseguiu
recuperar por completo a súa mobilidade: así que fíxate todo o tempo que adicou
plenamente ao estudo!
A pesares de non gozar de moi boa
saúde, isto non foi un impedimento para conseguir o seu obxectivo de adicarse
ao que máis lle gustaba.
As matemáticas volvéronse a súa
vida.
Viuse obrigada a deixalas a un lado
no momento que casou e tivo tres fillos, pouco lle durou esta etapa; pois non
podía vivir sen as matemáticas.
Comezou a colaborar nun proxecto co
seu gran amigo Babbage... E sabes que?
Chegou a ser a primeira programadora
da historia!
Así que xa ves... con moito empeño
podes chegar a conseguir o que queiras, non hai obstáculo que te poida parar. -
A avoa mira para a neta e descobre que está a piques de durmir, pero antes de
sumirse no mundo dos soños, di baixo:
- De maior quero ser como Augusta
Ada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario